29 januari 2007
Que sera sera
Que sera sera, wijze woorden van een moeke. Maar dat belet niet dat moeke af en toe eens denkt "zou dat of dat een teken aan de wand zijn?" Stel dat Humo over 20 jaar een serie "cherchez la mam" maakt en ze interviewen mijn moeke...
Zou ze dan kunnen zeggen:
Die passie voor fietsen heeft hij van zijn Pappa. Toen hij ongeveer een jaar was, riep hij als hij een fiets zag omvallen "oei oei oei". Als hij er twee zag omvallen, begon hij spontaan te wenen. En als we naar de speeltuin gingen en er stonden een paar fietsjes tegen een paaltje dan waren die precies plots interessanter dan alle glijbanen. Hij maakte ook steeds een hele scène als hij nog niet op zijn rood-wit fietsje mocht omdat hij nog te klein was. En met de fiets ergens naartoe gaan, of het nu in het stoeltje of in de kar was, hij was er altijd voor te vinden.
Ja, fietsen dat heeft hem altijd geïnteresseerd maar 8 keer de ronde van Frankrijk winnen...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur had altijd al een passie voor het spelletje "1,2,3 start". Dat gaat als volgt. Je gaat in de keuken staan samen met Moeke of Pappa (of een ander slachtoffer bv. tante Ilse of Leen) met je rug tegen de deur en je roept "1,2,3 start". Dan loop je courseke naar de witte zetel, al dan niet met een omweg rond de tafel. Belang
rijk daarbij is dat je een houten lepel of een ander stokje vasthoud.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur aanleg had voor de estafetten maar een gouden medaille...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur kreeg van de Paasklokken een setje kookpotten en lepels uit de Hema. Hij was toen bijna een jaar en dat kookgerij was wat je noemt 'long overdue'. Tuur deed niet liever dan koken-eten spelen. Hij maakte potjes pap of pluchenapensouflée voor iedereen. En als ik hem zei "Tuur nu moet ik eerst eten geven aan Mie, nu moet je eventjes alleen spelen" dan spurtte hij naar Mie in haar park met een pannetje om haar eten te geven.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur een passie had voor koken maar een derde Michelin ster...
Of zou ze kunnen zeggen:
Onze Tuur schepte heeldere kruiwagens vol met zand of karretjes vol stenen. Hij was ook elke dag druk in de weer met zijn schroevendraaier, zijn hamer en zijn zaagje. En dan die passie voor Bob de Bouwer en de grote gravers in de straat van oma. Bob was zowat zijn eerste woordje. Ja, 't was te denken dat onzen Tuur in 'den bouw' zou terecht komen. Maar dat hij wolkenkrabbers zou gaan bouwen...
Eigenlijk, als moeke er zo over nadenkt zijn er nog een heleboel andere mogelijkheden.
Neem nu mijn rare wensen om Lego-auto's te versieren met palmbomen en draken enzo. Ze hoopt er niet echt op maar misschien word ik wel een voal janet.
Of misschien word ik een fietskoerier in New York.
Of zanger, want
zingen en dansen doe ik heel graag, de hele dag lang. Ti ti ti ti didididie!
Of misschien word ik chirurg. Eén van mijn favoriete bezigheden is tegenwoordig immers met mijn paars zaagske een hand afzagen en het er daarna met mijn groen hamerke er terug aan kloppen... Of zou dat eerder een teken zijn dat ik later in de Gamma ga werken?
Of is al dat ge-juju-paardje een teken dat ik iets met paardjes ga doen later. Jockey of dresseur of paardenbiefstukkweker....
Wat zal ik worden... niemand die het weet. Alleen vermoedt moeke alvast dat het geen rustig beroep wordt, waarbij ik veel moet stilzitten
Zou ze dan kunnen zeggen:
Die passie voor fietsen heeft hij van zijn Pappa. Toen hij ongeveer een jaar was, riep hij als hij een fiets zag omvallen "oei oei oei". Als hij er twee zag omvallen, begon hij spontaan te wenen. En als we naar de speeltuin gingen en er stonden een paar fietsjes tegen een paaltje dan waren die precies plots interessanter dan alle glijbanen. Hij maakte ook steeds een hele scène als hij nog niet op zijn rood-wit fietsje mocht omdat hij nog te klein was. En met de fiets ergens naartoe gaan, of het nu in het stoeltje of in de kar was, hij was er altijd voor te vinden.
Ja, fietsen dat heeft hem altijd geïnteresseerd maar 8 keer de ronde van Frankrijk winnen...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur had altijd al een passie voor het spelletje "1,2,3 start". Dat gaat als volgt. Je gaat in de keuken staan samen met Moeke of Pappa (of een ander slachtoffer bv. tante Ilse of Leen) met je rug tegen de deur en je roept "1,2,3 start". Dan loop je courseke naar de witte zetel, al dan niet met een omweg rond de tafel. Belang
rijk daarbij is dat je een houten lepel of een ander stokje vasthoud.We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur aanleg had voor de estafetten maar een gouden medaille...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur kreeg van de Paasklokken een setje kookpotten en lepels uit de Hema. Hij was toen bijna een jaar en dat kookgerij was wat je noemt 'long overdue'. Tuur deed niet liever dan koken-eten spelen. Hij maakte potjes pap of pluchenapensouflée voor iedereen. En als ik hem zei "Tuur nu moet ik eerst eten geven aan Mie, nu moet je eventjes alleen spelen" dan spurtte hij naar Mie in haar park met een pannetje om haar eten te geven.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur een passie had voor koken maar een derde Michelin ster...
Of zou ze kunnen zeggen:Onze Tuur schepte heeldere kruiwagens vol met zand of karretjes vol stenen. Hij was ook elke dag druk in de weer met zijn schroevendraaier, zijn hamer en zijn zaagje. En dan die passie voor Bob de Bouwer en de grote gravers in de straat van oma. Bob was zowat zijn eerste woordje. Ja, 't was te denken dat onzen Tuur in 'den bouw' zou terecht komen. Maar dat hij wolkenkrabbers zou gaan bouwen...
Eigenlijk, als moeke er zo over nadenkt zijn er nog een heleboel andere mogelijkheden.
Neem nu mijn rare wensen om Lego-auto's te versieren met palmbomen en draken enzo. Ze hoopt er niet echt op maar misschien word ik wel een voal janet.Of misschien word ik een fietskoerier in New York.
Of zanger, want
zingen en dansen doe ik heel graag, de hele dag lang. Ti ti ti ti didididie!
Of misschien word ik chirurg. Eén van mijn favoriete bezigheden is tegenwoordig immers met mijn paars zaagske een hand afzagen en het er daarna met mijn groen hamerke er terug aan kloppen... Of zou dat eerder een teken zijn dat ik later in de Gamma ga werken?
Of is al dat ge-juju-paardje een teken dat ik iets met paardjes ga doen later. Jockey of dresseur of paardenbiefstukkweker....
Wat zal ik worden... niemand die het weet. Alleen vermoedt moeke alvast dat het geen rustig beroep wordt, waarbij ik veel moet stilzitten
25 januari 2007
Flinke Meid
Ik ben ondertussen al twee maanden en drie weken oud en letterlijk (door een soort natte exzeem) en figuurlijk nog nat achter mijn oren, maar ik kan toch al een boel meer dan een paar maanden terug.Ik begin te brabbelen, hou mijn hoofdje al behoorlijk recht, volg aandachtig je blik of iets anders dat passeert (bv. kikker, een aap of de vld-vogel van mijn mobiel) en ik lach. Niet zo veel als mijn neefje Lukas maar da's dan ook moeilijk. Die lacht echt de god ganse dag als ie wakker is en hij slaapt nauwelijks tijdens de dag.
Ik weeg ondertussen al bijna vijf en een halve kilogram en ik meet al 58 cm. Ik ben al uit kleedjes gegroeid en ook de kleinste maat pampertjes is afgevoerd.
Ja, ja, ik word al een hele dame.
groetjes
Mie A.K.A. MieMuis
23 januari 2007
Liedje van oma en opa
In Holsbeek daar woont ons Oma,
daar gaan wij vaak op bezoek.
's Zondags pistolée-kes eten
van de bakker op de hoek.
Oma, Oma, Oma lief.
Ik ben Tuur uw hartendief.
Ik zie u en Opa graag.
En niet alleen vandaag!
(melodie: in het bos daar staat een huisje)
05 januari 2007
Inventaris
Bij het begin van het nieuwe jaar is een inventaris opmaken een normale bezigheid. Moeke was van plan om er één van mijn vocabulaire op te maken maar de laatste paar weken gaat mijn gebabbel zo goed vooruit dat ze vreest voor de volledigheid van het ding nog voor ze er aan begint.
Ik leer elke dag woordjes bij. Bovendien herhaal ik steeds vaker woordjes die ik hoor en dan is het maar de vraag of ik die woordjes al ken of of ik ze nog volop aan het leren ben.
Ik ben vandaag terug naar de kribbe gegaan - na twee weken vakantie- en ook daar was mijn getater opgevallen.
Eens zien wat ik zoal goed en vaak zeg:
Pappa en Koekke (lees Moeke): Koekke zeg ik nog maar goed twee maanden, Pappa zeg ik al veel langer.
"Nee!" en in mindere maten ook "ja". Die "nee" va mij zou trouwens een interessant onderwerp zijn voor een thesis. Volgens mij is het een unicum in de wereld dat iemand een woordje actief eerder beheerst dan passief.
Andere personages die ik nu met gemak benoem zijn Mie, Bob (de bouwer), Oma, Opa, 'ake (=vake), Bumba, Luka(s), Toosj (= Roos) en Pien (=Josefien) .
Ik ken ook al wat werkwoordjes. Het meest gebruikte is "kakke" dat kan verschillende dingen betekenen. Meestal betekent het "pakken". Het gaat dan gepaard met uitgestoken handjes. Maar het betekent ook "maken" of in combinatie met het me begeven naar de verschoningstafel betekent het "ik heb een kakkebroek".
Verder zeg ik ook al: kijken, kijk is, eten, kingen (=zingen), bouwen (= een blokkentoren maken), hoor!, pijn 'edaan, evalle (=gevallen), pelen (=spelen),...
De lijst met zelfstandige naamwoordjes die ik ken is heel erg lang. Ik moet wel goesting hebben om ze te zeggen maar als ik een goeie bui heb zeg ik onder andere al: tut (daar is mijn goesting eigenlijk altijd groot genoeg voor), neus, poes, huis, muis (allemaal met 'sj' op het eind uitgesproken), boom, epoel (= lepel), pappel (= appel), buite, taat (= taart), ijsje, pits (fiets), tate (= water), boot, paad (=paard) of juju paadje, toel (=stoel of paddestoel), zaagggg, ellem (=helm), etel (=zetel), toto (=foto), oto (=auto), tein (=trein), kip, bal, besj (= flesje melk)...
En dan zijn er van die kleine woordjes die heel erg nuttig zijn: hierrrrr, daarrrrr, mee, door, nog!, ope, toe, tuk (=stuk)
En dan is er ook nog het woord 'Meesj'. Het enige wat Moeke kan bedenken dat dat betekent is 'smurf'. Ooit gaat ze me wel eens begrijpen maar voorlopig is dat woord (hoewel ik het vaak en meestal op gefrustreerde toon gebruik) nog een raadsel.
Ik leer elke dag woordjes bij. Bovendien herhaal ik steeds vaker woordjes die ik hoor en dan is het maar de vraag of ik die woordjes al ken of of ik ze nog volop aan het leren ben.
Ik ben vandaag terug naar de kribbe gegaan - na twee weken vakantie- en ook daar was mijn getater opgevallen.
Eens zien wat ik zoal goed en vaak zeg:
Pappa en Koekke (lees Moeke): Koekke zeg ik nog maar goed twee maanden, Pappa zeg ik al veel langer.
"Nee!" en in mindere maten ook "ja". Die "nee" va mij zou trouwens een interessant onderwerp zijn voor een thesis. Volgens mij is het een unicum in de wereld dat iemand een woordje actief eerder beheerst dan passief.
Andere personages die ik nu met gemak benoem zijn Mie, Bob (de bouwer), Oma, Opa, 'ake (=vake), Bumba, Luka(s), Toosj (= Roos) en Pien (=Josefien) .
Ik ken ook al wat werkwoordjes. Het meest gebruikte is "kakke" dat kan verschillende dingen betekenen. Meestal betekent het "pakken". Het gaat dan gepaard met uitgestoken handjes. Maar het betekent ook "maken" of in combinatie met het me begeven naar de verschoningstafel betekent het "ik heb een kakkebroek".
Verder zeg ik ook al: kijken, kijk is, eten, kingen (=zingen), bouwen (= een blokkentoren maken), hoor!, pijn 'edaan, evalle (=gevallen), pelen (=spelen),...
De lijst met zelfstandige naamwoordjes die ik ken is heel erg lang. Ik moet wel goesting hebben om ze te zeggen maar als ik een goeie bui heb zeg ik onder andere al: tut (daar is mijn goesting eigenlijk altijd groot genoeg voor), neus, poes, huis, muis (allemaal met 'sj' op het eind uitgesproken), boom, epoel (= lepel), pappel (= appel), buite, taat (= taart), ijsje, pits (fiets), tate (= water), boot, paad (=paard) of juju paadje, toel (=stoel of paddestoel), zaagggg, ellem (=helm), etel (=zetel), toto (=foto), oto (=auto), tein (=trein), kip, bal, besj (= flesje melk)...
En dan zijn er van die kleine woordjes die heel erg nuttig zijn: hierrrrr, daarrrrr, mee, door, nog!, ope, toe, tuk (=stuk)
En dan is er ook nog het woord 'Meesj'. Het enige wat Moeke kan bedenken dat dat betekent is 'smurf'. Ooit gaat ze me wel eens begrijpen maar voorlopig is dat woord (hoewel ik het vaak en meestal op gefrustreerde toon gebruik) nog een raadsel.
03 januari 2007
Verdwenen kreeften
In de Delhaize stond tot vorige week een aquarium met levende kreeften en ik keek daar graag naar, maar toen ik vandaag terug ging met papa was die bak weg.
Ik zei tegen Pappa "weg, weg, weg".
"Ja", zei Pappa, "die kreeften zitten nu in de buiken van de mensen".
"Oei, oei, oei, oei" zei ik.
Ik was er zo van ontdaan dat ik de hele tijd "weg" ben blijven zeggen.
Aan de kassa zei ik het nog steeds.
En dus zei Pappa "ja, de kreeften zijn weg".
Waarop ik aan de de mevrouw van de kassa probeerde uit te leggen "ja, mensen, buik, oei oei oei".
Maar die mevrouw begreep duidelijk niet de ernst van de situatie voor die arme kreeften want die kreeg zowaar de slappe lach!
Ik zei tegen Pappa "weg, weg, weg".
"Ja", zei Pappa, "die kreeften zitten nu in de buiken van de mensen".
"Oei, oei, oei, oei" zei ik.
Ik was er zo van ontdaan dat ik de hele tijd "weg" ben blijven zeggen.
Aan de kassa zei ik het nog steeds.
En dus zei Pappa "ja, de kreeften zijn weg".
Waarop ik aan de de mevrouw van de kassa probeerde uit te leggen "ja, mensen, buik, oei oei oei".
Maar die mevrouw begreep duidelijk niet de ernst van de situatie voor die arme kreeften want die kreeg zowaar de slappe lach!
