29 januari 2007
Que sera sera
Que sera sera, wijze woorden van een moeke. Maar dat belet niet dat moeke af en toe eens denkt "zou dat of dat een teken aan de wand zijn?" Stel dat Humo over 20 jaar een serie "cherchez la mam" maakt en ze interviewen mijn moeke...
Zou ze dan kunnen zeggen:
Die passie voor fietsen heeft hij van zijn Pappa. Toen hij ongeveer een jaar was, riep hij als hij een fiets zag omvallen "oei oei oei". Als hij er twee zag omvallen, begon hij spontaan te wenen. En als we naar de speeltuin gingen en er stonden een paar fietsjes tegen een paaltje dan waren die precies plots interessanter dan alle glijbanen. Hij maakte ook steeds een hele scène als hij nog niet op zijn rood-wit fietsje mocht omdat hij nog te klein was. En met de fiets ergens naartoe gaan, of het nu in het stoeltje of in de kar was, hij was er altijd voor te vinden.
Ja, fietsen dat heeft hem altijd geïnteresseerd maar 8 keer de ronde van Frankrijk winnen...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur had altijd al een passie voor het spelletje "1,2,3 start". Dat gaat als volgt. Je gaat in de keuken staan samen met Moeke of Pappa (of een ander slachtoffer bv. tante Ilse of Leen) met je rug tegen de deur en je roept "1,2,3 start". Dan loop je courseke naar de witte zetel, al dan niet met een omweg rond de tafel. Belang
rijk daarbij is dat je een houten lepel of een ander stokje vasthoud.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur aanleg had voor de estafetten maar een gouden medaille...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur kreeg van de Paasklokken een setje kookpotten en lepels uit de Hema. Hij was toen bijna een jaar en dat kookgerij was wat je noemt 'long overdue'. Tuur deed niet liever dan koken-eten spelen. Hij maakte potjes pap of pluchenapensouflée voor iedereen. En als ik hem zei "Tuur nu moet ik eerst eten geven aan Mie, nu moet je eventjes alleen spelen" dan spurtte hij naar Mie in haar park met een pannetje om haar eten te geven.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur een passie had voor koken maar een derde Michelin ster...
Of zou ze kunnen zeggen:
Onze Tuur schepte heeldere kruiwagens vol met zand of karretjes vol stenen. Hij was ook elke dag druk in de weer met zijn schroevendraaier, zijn hamer en zijn zaagje. En dan die passie voor Bob de Bouwer en de grote gravers in de straat van oma. Bob was zowat zijn eerste woordje. Ja, 't was te denken dat onzen Tuur in 'den bouw' zou terecht komen. Maar dat hij wolkenkrabbers zou gaan bouwen...
Eigenlijk, als moeke er zo over nadenkt zijn er nog een heleboel andere mogelijkheden.
Neem nu mijn rare wensen om Lego-auto's te versieren met palmbomen en draken enzo. Ze hoopt er niet echt op maar misschien word ik wel een voal janet.
Of misschien word ik een fietskoerier in New York.
Of zanger, want
zingen en dansen doe ik heel graag, de hele dag lang. Ti ti ti ti didididie!
Of misschien word ik chirurg. Eén van mijn favoriete bezigheden is tegenwoordig immers met mijn paars zaagske een hand afzagen en het er daarna met mijn groen hamerke er terug aan kloppen... Of zou dat eerder een teken zijn dat ik later in de Gamma ga werken?
Of is al dat ge-juju-paardje een teken dat ik iets met paardjes ga doen later. Jockey of dresseur of paardenbiefstukkweker....
Wat zal ik worden... niemand die het weet. Alleen vermoedt moeke alvast dat het geen rustig beroep wordt, waarbij ik veel moet stilzitten
Zou ze dan kunnen zeggen:
Die passie voor fietsen heeft hij van zijn Pappa. Toen hij ongeveer een jaar was, riep hij als hij een fiets zag omvallen "oei oei oei". Als hij er twee zag omvallen, begon hij spontaan te wenen. En als we naar de speeltuin gingen en er stonden een paar fietsjes tegen een paaltje dan waren die precies plots interessanter dan alle glijbanen. Hij maakte ook steeds een hele scène als hij nog niet op zijn rood-wit fietsje mocht omdat hij nog te klein was. En met de fiets ergens naartoe gaan, of het nu in het stoeltje of in de kar was, hij was er altijd voor te vinden.
Ja, fietsen dat heeft hem altijd geïnteresseerd maar 8 keer de ronde van Frankrijk winnen...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur had altijd al een passie voor het spelletje "1,2,3 start". Dat gaat als volgt. Je gaat in de keuken staan samen met Moeke of Pappa (of een ander slachtoffer bv. tante Ilse of Leen) met je rug tegen de deur en je roept "1,2,3 start". Dan loop je courseke naar de witte zetel, al dan niet met een omweg rond de tafel. Belang
rijk daarbij is dat je een houten lepel of een ander stokje vasthoud.We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur aanleg had voor de estafetten maar een gouden medaille...
Of zou ze kunnen zeggen:
Tuur kreeg van de Paasklokken een setje kookpotten en lepels uit de Hema. Hij was toen bijna een jaar en dat kookgerij was wat je noemt 'long overdue'. Tuur deed niet liever dan koken-eten spelen. Hij maakte potjes pap of pluchenapensouflée voor iedereen. En als ik hem zei "Tuur nu moet ik eerst eten geven aan Mie, nu moet je eventjes alleen spelen" dan spurtte hij naar Mie in haar park met een pannetje om haar eten te geven.
We hadden dus wel een vermoeden dat Tuur een passie had voor koken maar een derde Michelin ster...
Of zou ze kunnen zeggen:Onze Tuur schepte heeldere kruiwagens vol met zand of karretjes vol stenen. Hij was ook elke dag druk in de weer met zijn schroevendraaier, zijn hamer en zijn zaagje. En dan die passie voor Bob de Bouwer en de grote gravers in de straat van oma. Bob was zowat zijn eerste woordje. Ja, 't was te denken dat onzen Tuur in 'den bouw' zou terecht komen. Maar dat hij wolkenkrabbers zou gaan bouwen...
Eigenlijk, als moeke er zo over nadenkt zijn er nog een heleboel andere mogelijkheden.
Neem nu mijn rare wensen om Lego-auto's te versieren met palmbomen en draken enzo. Ze hoopt er niet echt op maar misschien word ik wel een voal janet.Of misschien word ik een fietskoerier in New York.
Of zanger, want
zingen en dansen doe ik heel graag, de hele dag lang. Ti ti ti ti didididie!
Of misschien word ik chirurg. Eén van mijn favoriete bezigheden is tegenwoordig immers met mijn paars zaagske een hand afzagen en het er daarna met mijn groen hamerke er terug aan kloppen... Of zou dat eerder een teken zijn dat ik later in de Gamma ga werken?
Of is al dat ge-juju-paardje een teken dat ik iets met paardjes ga doen later. Jockey of dresseur of paardenbiefstukkweker....
Wat zal ik worden... niemand die het weet. Alleen vermoedt moeke alvast dat het geen rustig beroep wordt, waarbij ik veel moet stilzitten
