18 juli 2006
Mijn Bruz
Gisteren zijn moeke en papa naar tante Veronique de gynaecoloog geweest. Mijn opvolger had gisteren immers zijn half-time-super-echo. Da's een echo die lang duurt en waar de dokter een heleboel dingen nakijkt. Van gesloten rugjes en buikwandjes, over 10 vingers en 10 tenen tot het juiste aantal werkende niertjes en of alle kamers van 't hartje er zijn. Ze kunnen echt al een heleboel bekijken. Ook dus (als 't boeleke even mee wilt) of 't een zus of een broer wordt voor mij.
Moeke en papa hebben inderdaad kunnen zien wat het zal worden en ze hebben het mij ook al verteld maar ik mag het niet verklappen. Omdat ik niet zo gek ben als moeke vorige keer om steeds zijn/haar en Elvis/Esmeralda (waar hebben ze dat ooit vandaan gehaald!) te zeggen, wil ik alvast het volgende met jullie afspreken.
Ik krijg een Bruz. En zo'n Bruz da's iets dat qua geslacht nog alle kanten op kan. Ik zal dus, als ik het over Bruz heb, heel onconsequent en "zijn, haar, hem, hij, zij,..." allemaal door elkaar gebruiken.
Papa en moeke hebben me gezegd dat Bruz een even groot wroetvarken is, als ik was in de buik. Niet dat je daarvoor een echo nodig hebt. Met wat geduld kan je door moeke's buik Bruz voelen en zelfs zien wroeten. Of Bruz ook zo hevig gaat zijn éénmaal op 't droge, valt naar 't schijnt nog af te wachten.
Bruz heeft zich gisteren tijdens de echo in elk geval van al zijn kanten laten bewonderen en ze heeft zitten draaien als een tolletje. Bruz heeft trouwens aan papa en moeke laten weten dat tante Veronique gelijk had, het gaat prima met hem. Bruz heeft -Fonz gewijs- zijn duimpje opgestoken naar moeke en papa. En blij dat die twee daarmee zijn :o)
Bruz 2 maanden geleden, toen Bruz nog helemaal op één schermpje paste.
Moeke en papa hebben inderdaad kunnen zien wat het zal worden en ze hebben het mij ook al verteld maar ik mag het niet verklappen. Omdat ik niet zo gek ben als moeke vorige keer om steeds zijn/haar en Elvis/Esmeralda (waar hebben ze dat ooit vandaan gehaald!) te zeggen, wil ik alvast het volgende met jullie afspreken.
Ik krijg een Bruz. En zo'n Bruz da's iets dat qua geslacht nog alle kanten op kan. Ik zal dus, als ik het over Bruz heb, heel onconsequent en "zijn, haar, hem, hij, zij,..." allemaal door elkaar gebruiken.
Papa en moeke hebben me gezegd dat Bruz een even groot wroetvarken is, als ik was in de buik. Niet dat je daarvoor een echo nodig hebt. Met wat geduld kan je door moeke's buik Bruz voelen en zelfs zien wroeten. Of Bruz ook zo hevig gaat zijn éénmaal op 't droge, valt naar 't schijnt nog af te wachten.
Bruz heeft zich gisteren tijdens de echo in elk geval van al zijn kanten laten bewonderen en ze heeft zitten draaien als een tolletje. Bruz heeft trouwens aan papa en moeke laten weten dat tante Veronique gelijk had, het gaat prima met hem. Bruz heeft -Fonz gewijs- zijn duimpje opgestoken naar moeke en papa. En blij dat die twee daarmee zijn :o)
Bruz 2 maanden geleden, toen Bruz nog helemaal op één schermpje paste.
12 juli 2006
Gesloten wegens inventaris
Tijd voor een inventaris en een paar statistiekjes. Ik ben vandaag 14 maand. Da's morgen 61 weken of 427 dagen.Ik weeg ongeveer 11 kg (gisteren stond ik zelf op de weegschaal met m'n pampertje en die zei 11,1 kg) en ben 77 cm groot. Mijn schoentjes zijn maat 22 tegenwoordig. Ik bezit zoals het een man betaamd een paar blauwe en een paar bruine schoenen.
Ik loop ondertussen al meer dan twee en een halve maand, dus ik sta stevig op mijn beentjes. Ik stap niet alleen, nee, ik hol ook vrolijk door het huis, het gras, achter een bal, achter Joran, achter tante Ilse,...
Ik klim ook steeds beter. Nog geen 8A maar sinds een dikke week toch al zonder hulp of opstapje zomaar een zetel in. Ik kan trapjes op en een paar treetjes durf ik ook naar beneden (als ik me ergens stevig aan vast kan houden, dat is iets dat oma en een gat in mijn kin me geleerd heeft). Ik moet alleen dringend nog eens leren hoe ik veilig naar beneden kom en welke dingen veilig zijn om op te staan. Volgens papa en moeke zijn fietsjes en ander rollend materieel daar niet goed voor.
Ik heb nog steeds maar 4 tanden. De andere lijken niet te willen komen, maar -who cares- ik kan daar ongeveer alles mee eten. Ik lust trouwens ook zo goed als alles maar mijn favoriete dingen zijn aardbeien, framboosjes, tomaatjes, spaghetti sprieten, koekjes, olijfjes, tucjes, looksaus, ansjovis, ...
Ik drink meestal uit een teutbeker maar soms ook uit een gewone beker en met een rietje lukt het me op professioneel niveau. Meestal drink ik water of melk maar soms ook wat fruitsap (papa perst dat lekker vers. Appelsien met aardbei is één van zijn lekkerste recepten) en wat Fristi met een rietje.
Mijn hobby's zijn: fietsen (met loopfietsjes of met 't duw-fietsje dat ik voor mijn verjaardag kreeg); kalenderbriefjes afscheuren (en stukscheuren); sleuren met veel te grote voorwerpen zoals borstels, stokken, stoelen, zitballen, dozen,... ; zwaaien met stokken of ermee 'roeren' in Opa zijn serre; grote fietsen bekijken en bestuderen; zwemmen (en onder gaan); boekjes lezen; Bumba kijken en telefoneren met alles wat van ver of dichtbij op een telefoon lijkt.
Mijn helden zijn: papa, Joran, tante Ilse en Bumba.
De communicatie loopt nog wat stroef en ik maak de laatste tijd steeds meer gebruik van mijn frustratie-weentje, je weet wel van die peuter-pubertijds-colères die kunnen tellen. Maar ik kan al wel wat zeggen zoals 'papa' (en soms bedoel ik daar dan ook papa mee), 'koek' (volgens Moetje zeg ik dat als ik voor de koekenkast sta), 'popaop' (of zoiets) da's stoffel de schildpad van Moetje en Vake, 'kijkis' of 'kijk' als je eens moet kijken, 'taai' zoals Joran als ik met een stok zwaai en een welgemeende 'oei' als iets op de grond valt of ik iets op de grond smijt... het concept 'per ongeluk' ken ik daar nog niet bij.
Naast woorden en colères gebruik ik ook andere communicatiemiddelen. Zo wijs ik naar de foto van aardbeitjes in het fotoboek dat ik van tante Ilse kreeg, als ik er wil hebben. Of ik neem je mee aan 't handje naar ergens als ik wil dat we ergens naartoe gaan. Op mijn tenen staan voor iemand om gepakt te worden of wijzen naar iets wat iemand in zijn mond steekt, werkt ook prima. En als ik het niet gezegd krijg dan kan ik het steeds vaker gewoon zelf doen (bijvoorbeeld koekjes pikken uit oma's koekjesschuif.)
Ik ken ook al de antwoorden op een paar prangende levensvragen. Vraag me maar eens hoe de Indiaantjes doen, of waar de stofzuiger woont / slaapt, of waar mijn teentjes/voetjes zijn, of waar mijn telefoon is.... ik weet het al allemaal.
(Papa zegt dat ik misschien beter een lijstje kan maken van wat ik nog niet kan, da's korter zegt hij, maar zo ver is het nog net niet.)
PS vanaf morgen zal ik niet langer de kleinste zijn bij Oma en Opa. Morgen zal het kindje van mijn meter Kristien en nonkel Steven geboren worden. Toi toi toi meter ik ga hard aan u denken morgen!
09 juli 2006
Meneer Stofzuiger
Ik heb al langer een goeie band met de stofzuiger.'t Is te zeggen, toen ik pas kon kruipen, leek het er even op dat ik er geen maatjes mee zou worden. Maar dat vond moeke niet praktisch (niet kunnen stofzuigen terwijl ik slaap om me niet wakker te maken en niet kunnen stofzuigen terwijl ik wakker ben omdat ik schrik heb van het ding! Hallo!) dus heeft ze me 'stofzuigergewenning' gegeven.
We hebben de stofzuiger opgezet en zijn er dan samen steeds wat dichter bij gaan zitten tot ik mijn handjes erop durfde te leggen. Papa heeft me zelfs geleerd dat ik echt niet door 't gaatje kan en hoe ik de stofzuigerbuis op mijn buikje kan laten hangen.
Ik weet ook heel goed waar mijn kameraad de stofzuiger slaapt. Da's in het kleine kamertje bij de veelkleurige plumeau en de emmers en de dweilen. En als hij niet op zijn kamertje is dan sleur ik graag rond met de buizen.
Maar vanmorgen heb ik beslist dat ik ook wel eens wat actiever met mijn kameraad de stofzuiger wil spelen. Papa en moeke hadden er al genoeg mee gespeeld en per slot van rekening zorg ik voor 't leeuwendeel aan kruimels hier in huis.
Ik heb de stofzuiger van papa afgepakt!
Ik heb gezorgd dat hij op stond (da's een kwestie van heel hard op een grote knop te slaan) en ik ben beginnen stofzuigen. Niet makkelijk want ik stofzuig altijd vooruit en soms zou ik dat ding ook eens achteruit moeten trekken.
Papa wou helpen maar dat vond ik maar niks. Ik brul tegenwoordig immers liever mijn frustraties weg dan dat ik geholpen word.
