12 juli 2006
Gesloten wegens inventaris
Tijd voor een inventaris en een paar statistiekjes. Ik ben vandaag 14 maand. Da's morgen 61 weken of 427 dagen.Ik weeg ongeveer 11 kg (gisteren stond ik zelf op de weegschaal met m'n pampertje en die zei 11,1 kg) en ben 77 cm groot. Mijn schoentjes zijn maat 22 tegenwoordig. Ik bezit zoals het een man betaamd een paar blauwe en een paar bruine schoenen.
Ik loop ondertussen al meer dan twee en een halve maand, dus ik sta stevig op mijn beentjes. Ik stap niet alleen, nee, ik hol ook vrolijk door het huis, het gras, achter een bal, achter Joran, achter tante Ilse,...
Ik klim ook steeds beter. Nog geen 8A maar sinds een dikke week toch al zonder hulp of opstapje zomaar een zetel in. Ik kan trapjes op en een paar treetjes durf ik ook naar beneden (als ik me ergens stevig aan vast kan houden, dat is iets dat oma en een gat in mijn kin me geleerd heeft). Ik moet alleen dringend nog eens leren hoe ik veilig naar beneden kom en welke dingen veilig zijn om op te staan. Volgens papa en moeke zijn fietsjes en ander rollend materieel daar niet goed voor.
Ik heb nog steeds maar 4 tanden. De andere lijken niet te willen komen, maar -who cares- ik kan daar ongeveer alles mee eten. Ik lust trouwens ook zo goed als alles maar mijn favoriete dingen zijn aardbeien, framboosjes, tomaatjes, spaghetti sprieten, koekjes, olijfjes, tucjes, looksaus, ansjovis, ...
Ik drink meestal uit een teutbeker maar soms ook uit een gewone beker en met een rietje lukt het me op professioneel niveau. Meestal drink ik water of melk maar soms ook wat fruitsap (papa perst dat lekker vers. Appelsien met aardbei is één van zijn lekkerste recepten) en wat Fristi met een rietje.
Mijn hobby's zijn: fietsen (met loopfietsjes of met 't duw-fietsje dat ik voor mijn verjaardag kreeg); kalenderbriefjes afscheuren (en stukscheuren); sleuren met veel te grote voorwerpen zoals borstels, stokken, stoelen, zitballen, dozen,... ; zwaaien met stokken of ermee 'roeren' in Opa zijn serre; grote fietsen bekijken en bestuderen; zwemmen (en onder gaan); boekjes lezen; Bumba kijken en telefoneren met alles wat van ver of dichtbij op een telefoon lijkt.
Mijn helden zijn: papa, Joran, tante Ilse en Bumba.
De communicatie loopt nog wat stroef en ik maak de laatste tijd steeds meer gebruik van mijn frustratie-weentje, je weet wel van die peuter-pubertijds-colères die kunnen tellen. Maar ik kan al wel wat zeggen zoals 'papa' (en soms bedoel ik daar dan ook papa mee), 'koek' (volgens Moetje zeg ik dat als ik voor de koekenkast sta), 'popaop' (of zoiets) da's stoffel de schildpad van Moetje en Vake, 'kijkis' of 'kijk' als je eens moet kijken, 'taai' zoals Joran als ik met een stok zwaai en een welgemeende 'oei' als iets op de grond valt of ik iets op de grond smijt... het concept 'per ongeluk' ken ik daar nog niet bij.
Naast woorden en colères gebruik ik ook andere communicatiemiddelen. Zo wijs ik naar de foto van aardbeitjes in het fotoboek dat ik van tante Ilse kreeg, als ik er wil hebben. Of ik neem je mee aan 't handje naar ergens als ik wil dat we ergens naartoe gaan. Op mijn tenen staan voor iemand om gepakt te worden of wijzen naar iets wat iemand in zijn mond steekt, werkt ook prima. En als ik het niet gezegd krijg dan kan ik het steeds vaker gewoon zelf doen (bijvoorbeeld koekjes pikken uit oma's koekjesschuif.)
Ik ken ook al de antwoorden op een paar prangende levensvragen. Vraag me maar eens hoe de Indiaantjes doen, of waar de stofzuiger woont / slaapt, of waar mijn teentjes/voetjes zijn, of waar mijn telefoon is.... ik weet het al allemaal.
(Papa zegt dat ik misschien beter een lijstje kan maken van wat ik nog niet kan, da's korter zegt hij, maar zo ver is het nog net niet.)
PS vanaf morgen zal ik niet langer de kleinste zijn bij Oma en Opa. Morgen zal het kindje van mijn meter Kristien en nonkel Steven geboren worden. Toi toi toi meter ik ga hard aan u denken morgen!
