16 september 2007
Fros Feest
Wat een druk weekend!Vandaag is het werk van Pappa jarig. En dat vieren ze in Wilrijk. Moeke had wel zin om met me te gaan maar ze zag de trip niet goed zitten. Met de trein is dat een heel gedoe en met de auto naar Antwerpen - waar alle wegwijzers sinds 1940 weggenomen zijn - is voor Moeke een hele opgave. En bovendien is MiekeMuis nog steeds niet helemaal genezen. De plekjes gisteren op haar hoofd zijn nu over heel haar lijfje verspreid en ze heeft nog steeds koorts in de namiddag.
Enfin, Moeke heeft uiteindelijk haar dappere schoenen aangetrokken. Ze is de GPS
van Hugo gaan lenen zodat ze de weg kon vinden en autosnelwegen kon vermijden en ze heeft Moekenilla gevraagd om nog eens voor Mie te zorgen en we zijn vertrokken richting Wilrijk en Pappa.’t Was wel een leuk feest daar bij de Frossers. Er waren gekke fietsjes en driewielers en behendigheidsspelletjes voor kleine jongetjes als ik. Er was ook een molentje. Daar draaide ik als vaste klant wel een keer of 15 op rond.
Er waren stoere jongens op fietsen en skateboards die op grote schansen stuntten. Ik zei nog tegen Pappa dat ik daar ook op wou maar hij zei dat dat iets is voor als ik groot ben. Ik
heb hem geantwoord “maar ik ben toch al groot!?” Ik heb me ook uitgeleefd op de schaatsbaan. Zonder schaatsjes op mijn schoentjes was het heel fijn op het ijs. Ik kreeg meteen een paar persoonlijke assistentes. Die meisjes moesten heel hard achter me aan schaatsen omdat ik niet door had dat als je een sprintje trekt op het ijs, stoppen wel eens verkeerd kan aflopen. Ze hebben me dan maar een looprekje gegeven, zodat ik makkelijk kon glijden en stoppen zonder vallen.
Ze hadden ook een slee en kegels en hindernissen om mee te spelen en ik kreeg een paar felgekleurde handschoentjes. Pappa is ook even mee komen spelen. Ik heb hem
dan, sterk als ik ben, over het ijs getrokken op de slee.Omdat Moeke het koud kreeg van al dat spelen op het ijs zijn we weer naar buiten gegaan, naar de spinkastelen. Er stonden er 4 gewone, één met een glijbaan en één heus springparcours. Ik was bijna helemaal alleen om er op te springen dus ik heb me eens goed laten gaan. Sinds ik op het wijkfeest op een springkasteel heb leren spelen, doe ik niets liever meer. Ik heb me dus echt wel uitgeleefd op die dingen.
Daarna zijn we nog terug gegaan naar de fietsjes en mijn favoriete Frosser die het molentje bediende. Fros trakteerde op limonade omdat ze jarig was en Katherine, een madam in hoge hakken met een kort rokje, zong een liedje. Een raar liedje. Normaal zing je toch “in de gloRiRa” als iemand jarig is, maar die Katherine wist dat blijkbaar niet.
Moeke vermoed dat ik haar optreden niet zo geweldig vond want ik hield er een dikke kakkebroek aan over. Die zijn we dan maar vlug gaan verversen net achter de plek waar Katherine ondertussen aan een signeersessie bezig was. Ik heb haar met andere woorden mijn blote poep laten zien, en erg proper was die poep niet. Ze zal het wel overleven zeker.
Ondertussen was het 4 uur voorbij en hoog tijd om naar huis te vertrekken. Het was aan me te zien dat ik me goed geamuseerd had maar erg moe aan het worden was.
Moeke is op haar gemak met mij via Kontich en (door werken) Duffel en St-Katelijne-Waver en Mechelen terug naar ons Mie getuft en ik heb van de lange rit geprofiteerd om een uiltje te knappen.
Ik stel voor dat FROS vanaf nu elk jaar zo’n feestje geeft. Die Katherine mogen ze achter wegen laten, of beter, vervangen door Mega Mindy en Thor. En liever op een locatie in de buurt van Leuven. En misschien wat dikke matten bij de schansen zodat ik van Pappa ook mee mag doen. Maar voor de rest was het dik in orde.
Hoera voor de FROS!
